Ben sık sık iyileşirim 

Çiçekler soğurur yaşam sularını benim kanımdan

Çiçek vebası oluruz birlikte, bulaşıcı bir güzellikle

Dokunduğu yerde bir şarkı bırakır karçiçekleri

Çiçek vebası olan herkes bilir bu ezgiyi

Kurtuluş yoktur, kasıklarınızda güller çatırdar

Her tomurcuk kutsal bir yıkım olarak

Büyüdüğü gövdeye kan tükürür ay kırmızı

Sessiz büyücülerdir orada sarmaşıklar

Ben sık sık iyileşirim

Çünkü beni boğan sarmaşığı evlat edindim